Retour à Séoul - Filmbespreking door buddy Binita

In "Retour à Séoul" reist Freddie, 25 jaar, in een opwelling voor het eerst terug naar haar geboorteland Zuid-Korea. Als kind werd ze geadopteerd en opgevoed in Frankrijk. De eigenzinnige jonge vrouw gaat op zoek naar haar biologische ouders in een land waar ze weinig over weet, waardoor haar leven in nieuwe en onverwachte richtingen gaat.

Buddy Binita schreef kort neer wat de film met haar deed.

"Terug naar Seoul”, de titel alleen al beschrijft het meest herkenbare en misschien ook wel het moeilijkste punt voor mij omtrent mijn eigen adoptieverhaal. Het is de terugkeer naar de basis, mijn geboorteland, dat mij doet bewegen, doet groeien.

Zoals Freddie in het begin impulsief in Seoul terechtkomt, zonder expliciet te vernoemen hoe of wanneer ze die keuze heeft gemaakt, zo voelde ik op een bepaald moment ook de hoge nood om terug te keren naar Nepal. De juiste reden hiervoor kon ik moeilijk onder woorden brengen.

Ondanks de eerste confronterende ervaring van Freddie met haar biologische familie, zien we dat heel de film zich afspeelt in Korea. Freddie blijft daar, ondanks de moeilijke momenten. Dat vind ik een heel sterk element uit de film. Tussen de eerste en de tweede keer dat ik naar Nepal reisde, zat er 11 jaar. De confrontatie was volgens mij te hard, waardoor ik even voldoende afstand moest nemen van mijn land van herkomst. Maar na een tijd voelde het als een noodzaak om terug te keren.

Ook al vind ik het best eng en moeilijk, het is voor mij pas daar, in Nepal, dat ik kan zien wat er in mij zit en wat ik er moet laten uitkomen. Het is als een metaforische doos die open gaat zodra ik voet zet in het land dat eigenlijk een deel van mij is. Het is gemakkelijker voor mij om de doos dicht te houden in België. Ik voel hier in België 'minder', of toch minder intens, en eerlijkheidshalve geeft dat soms ook rust. Als een soort vluchtweg om niet te moeten voelen wat er eigenlijk wel in mij zit. (Ik begrijp dus ook dat sommige geadopteerden geen nood voelen om terug te gaan naar hun land van herkomst. Zij zijn tevreden met hoe zij zich voelen in België en willen dat niet per se overhoop halen.)

Op het eerste zicht kwam Freddie bij mij over als impulsief, eigenwijs, destructief,... Maar eigenlijk vind ik haar vooral erg dapper. Ze wordt keer op keer geconfronteerd, teleurgesteld, gekwetst. En in haar situatie was ik misschien gevlucht. Maar Freddie blijft in Seoul, om daar stappen te zetten in de zoektocht naar wie ze is en vanwaar ze komt. Voor dat sterke karakter kan ik alleen maar bewondering hebben.